Syrenie refleksje

No i jesteśmy już po drugim masterze w tym sezonie czyli Syrence Zagłady w Warszawie. Masterze który już na etapie głosowania nad jego statusem przez koordynatorów wzbudzał niemałe wątpliwości. A teraz już po fakcie, kiedy rzuci się okiem na frekwencje (równo 20 osób - czyli na granicy statusu) to te wcale, ale to wcale nie maleją. Jednak pewnie czas przytępi te odczucia a do głosowań nad turniejami na przyszły sezon wciąż daleko. Jednak nie tylko frekwencja jest tym co może niektórych zniechęcać do tej imprezy bo nie da się ukryć że regulamin za sprawą dopuszczenia Super Heavy od lat wzbudza skrajne emocje.

I z jednej strony ma swoich wiernych fanów którzy są wdzięczni całej ekipie organizatorskiej na czele z Złym za możliwość pobawienia się Naprawdę Dużymi Zabawkami choć ten raz w roku. Ale również sporo ludzi nie ma ochoty wystawiać figur na stół jeśli zaraz jakiś tytan ma znowu je zmieść na tackę. I trudno im się dziwić. Myślę jednak, że ci którzy w tym roku się stawili na syrence bawili się dobrze pomimo, że czasami walka była naprawdę ciężka.

Rozkminiając zagadnienie przed turniejem zagadnienie stwierdziłem, że największym kłopotem dla mnie będą Naprawdę Duże Demony oraz pewnie armia Skarka czy Afro. I oczywiście turniej zacząłem od bitwy z Skarkiem by potem jeszcze się natknąć na Pana 888 oraz Pana 999 rozdzielonych stompą oraz takim zwykłym chaosem. I nie piszę o tym by się pożalić, bo bitwy grało mi się bardzo dobrze i przyjemnie choć w starciach z Grey Knightami wspartych tytanem (Skrak) oraz Demonami z wielkim ptakiem (Michu) przez całe potyczki towarzyszyło mi uczucie niemocy oraz świadomość, że w sumie to walczę o jak najmniejszy wymiar kary. Jednak jest to kompensowane i to z nawiązką przez możliwość zagrania czymś innym (w moim przypadku Knightami z Lords of Battle autorstwa BoLS) z armiami które widzę tylko raz w roku. A, że niektórych nie chcę oglądać częściej?-  bywa. Zresztą po ostatniej Arenie torsje miałem na widok Lone Wolfów a to widok zdecydowanie częstszy niż Warhound.

Ciekawostką jest podium tego turnieju czyli:

1 GK (tytan)

2 GK

3 GK (tytan)

I choć daleki jestem od dramatyzowania zwłaszcza, że doskonale wiem jak działa tytan i jaki potrafi mieć wpływ na rozgrywkę to jednak wydaję mi się, że coś jest na rzeczy. Zresztą impreza miała tak zwany side event czyli zgrupowanie kadry i choć za wielu chłopaków się na nim nie spotkało to jednak ci co przybyli ostro testowali w sobotę. I najważniejszym i w sumie to jedynym wnioskiem jaki im się nasunął po tych bitwach to, że Szarzy Rycerze ocierają się o absurd. I są takie momenty kiedy trudno się nie zgodzić z tym twierdzeniem.

Zmagania kadrowiczów nie były jedyną zabawą na boku bo również przez moment na horyzoncie pojawiła się opcja turniej Kill Zone ale umarła śmiercią naturalną. Gdy tak o tym sobie wczoraj (1 sierpnia) myślałem, że może, skoro syrenka ma taki termin a nie inny (ostatni weekend lipca) to może zrobić jednak ten turniej KZ nawiązujący scenariuszami, fabułą czy zasadami do Powstania Warszawskiego. A może warto spróbować pójść krok dalej i w ogóle całą imprezę skierować w stronę eventu. Zapewne kosztem wtedy statusu mastera ale za to odkryciem się na nowych ludzi bo jak widać sama ranga nie jest wystarczającym wabikiem. I strach przed Super Heavy wygrywa. Może łatwiej ludziom będzie go pokonać kiedy będą jechali na imprezę gdzie poza tytanami i punktami rankingowym spotkają kawałek jakiejś historii.

Osobiście, mam nadzieję, że impreza za rok się odbędzie i że cecha charakterystyczna regulaminu nie ulegnie zmianie. A jeśli zmieni się trochę formula i będzie mniej turnieju a więcej fluff'u i tego typu klimatu to już w ogóle będzie zajefajnie. Ale mogę być w tym podejściu odosobniony.