Drapacze chmur i steki

Choć nie było łatwo, udało mi się prośbami i groźbami wycisnąć z Micha poniższy tekst. Niestety ja z swojego ostatniego wojażu, który przy okazji jest pretekstem do chwilowego zaniedbania bloga w ostatnich dniach, nie mam nic do napisania ponieważ nie miałem możliwości czasowych zgłębiać norweskiej sceny 40kowej. Cóż może się jeszcze uda, a póki co nie przeszkadzam w zapoznaniu się z tym jak to wygląda w krainie stekami i frytkami płynącej.

Nadaje Michu. Tym razem szczęśliwe koleje życia zawodowego zawiodły mnie do Nowego Jorku. Byłem tam poznawać, znanych z doniesień prasowych, tzw. „amerykańskich naukowców”. Jak zwykle przy okazji poczyniłem szereg planów związanych z naszym ulubionym hobby. Pomny ostatnich doświadczeń po drugiej stronie świata nie liczyłem na zbyt wiele, żeby nie zapeszać. I tym razem nie obyło się bez przeszkód ale przynajmniej jakiś materiał jest, więc zapraszam na zdań kilka o czterdziestce i NYC.

 Słit focia z NYC.

9 dni w Nowym Jorku – z jednej strony całkiem sporo, z drugiej jak się okazało niezbyt wiele. W dodatku sama liczba zwiastowała pewne problemy w planowaniu. Wbrew obawom znalazłem jednak chwilę czasu aby poszukiwania czterdziestki na Manhattanie nieco zaplanować. Nie muszę dodawać, że brak chińskich znaczków w wynikach wyszukiwania dodawał mi odwagi... Niestety, wkrótce stało się wiadomym, że branża figurkowa poległa nieco w starciu z nadal trwającym kryzysem i część sklepów przeniosła się do eteru albo i wogóle w niebyt. Między innymi straciłem szansę na odwiedzenie Neutral Ground, o którym słyszałem same dobre rzeczy w pewnym podcaście. Poszukiwania konwentu z porządnym turniejem też spełzły na niczym – był co prawda Dreamation w New Jersey ale muszę szczerze przyznać, iż po zapowiadanych atrakcjach trochę się bałem sam... moja znajomość Star Treka może i jest ponadprzeciętna ale raczej nie aż tak... Koniec końców wybrałem dwa sklepy – jeden oryginalny GW i jeden neutralny.

 Ten z komórką to szef, wiadomo. Gęby podobnie zakazane jak na przęciętnym polskim turnieju.

Do pierwszego z nich wybrałem się pierwszym wolnym wieczorem – i okazało się, że pora sprzyjała – w środku wesoło i gwarno. Miejsca niewiele, trzy stoły z gotowych zestawów GW,  w tym jeden okupowany przez bractwo malarskie a pozostałe dwa przez bitwy kwadratowe. Menedżer sklepu, niejaki Ian, był chyba archetypicznym sprzedawcą GW – w tym sensie w jakim chciałaby ich ta firma widzieć – wesoły, uczynny, energiczny etc. Widać, że wszyscy się znali doskonale i jak Ian pozwolił mi trzasną foty nikt się nie sprzeciwiał, chociaż muszę przyznać że nie za bardzo się pytałem. Ot, przywilej turysty.

Młody ma klawą skórę .

 Ogłoszenie po prawej  mówi wszystko .

Po krótkiej rozmowie okazało się, że chłopaki czterdziestką się również interesują ale mają przerwę (jak ktoś ma pomysł z czego wynika przerwa niech strzela w komentarzach, śmiało...) i właśnie byli w trakcie roztrząsania rzucanych przez Iana plotek o rzekomo nowym modelu latacza mającym magnetycznie wisieć nad podstawką. Nie za bardzo miałem ochotę w tym uczestniczyć (do takich dywagacji moim zdaniem wódka jest niezbędna) więc się ewakuowałem. W samym sklepie najbardziej podobało mi się to samo, co Łysemu w Pradze – towar na półkach dostępny na wyciągnięcie ręki. Musiałem się po łapach tłuc i wspominać ograniczenia bagażowe.

Compleat Strategist. Lustro zapewne służy identyfikacji zboczeńców kryjących się po kątach  .

Do następnego sklepu udałem się niestety dopiero pod sam koniec wyjazdu – niestety bo nie załapałem się na cotygodniowe spotkania jakie się tam odbywają. Mówię tu o Compleat Strategist(link). Sklep jest niepozorny z zewnątrz i jest w nim również mało miejsca ale to przez to, że jest literalnie zapchany wszelkim hobbystycznym dobrem. Podręczników do rpgów mają chyba komplet, a ja po raz pierwszy w rękach miałem takie cudności jak Toon czy Paranoia.  Figurek jest też spory wybór – w katąch pomiędzy regałami stoją jakieś gabloty, półki etc. do flamesów, rpgów, gier GW, co tam zechcecie. Nie są to w żadnym wypadku wielkie zapasy ale za to do wszystkiego. Taki sklep dla gości mających za dużo kasy. Ja nie miałem więc znowu biłem się po rękach – nie pomogło i portfel do dzisiaj robi mi wyrzuty. Miła pogawędka z Panem Sprzedawcą (wstyd, nie zapamiętałem imienia) dostarczyła mi stosu ulotek wszelakich klubów, w tym czterdziestkowego, oraz zaproszeniem na turniej rozgrywany na kilkadziesiąt osób w piwnicy – nie mam zdjęć gdyż w normalne dni mają ją zamkniętą. Niestety, turniej odbywał się już po moim odlocie więc obszedłem się smakiem.

U nas się „fandom” zwykło mówić.

Na zakończenie wyjazdu siedziałem sobie w barze i rozmyślałem, jedząc jednocześnie najlepszy stek w swoim życiu (zdjęcia brak bo i taki limit obrazków wyczerpałem i Łysy będzie narzekał, że to nie tabloid), że wygląda to właściwie tak samo jak u nas. Grając w w40k żyjemy w ageograficznym świecie, którego reguły określane są właściwie przez zestaw kolorowych książeczek i chyba nawet spotykając się gadamy o tych samych rzeczach (GK). I w sumie, to nawet całkiem mi dobrze się z tą myślą zrobiło. A potem stek dotarł do żołądka i zrobiło mi się dobrze z całkiem innego powodu, który z myśleniem nie miał już nic wspólnego... Do usłyszenia wkrótce!