Nie znaj strachu. Przed lekturą.

Co jakiś czas wchodzę na stronę najpopularniejszej księgarni internetowej na świecie (tak - tą na "a") i nadrabiam tam zaległości w książkach z Black Library. Zazwyczaj buszując tam koncertuję się na Herezji Horusa bo niestety nie mam czasu by czytać wszystko. A nawet jeśli miałbym to nie wiem czy moja psychika by to wytrzymała.

W ostatniej przesyłce przyszła między innymi książka co do której miałem mocno mieszane uczucia czyli "Know no fear" autorstwa Dana Abnetta. Z jednej strony najlepszy autor w całym wydawnictwie i masa pozytywów w każdej napotkanej recenzji. A z drugiej Ultramarinsi. Astrates sami z siebie są czerstwi jako bohaterowie narracji, to jacy będą w swojej najbardziej sztywnej z wszystkich odsłon? Ta i podobne wątpliwości krążyły mi po głowie kiedy przymierzałem się do rozpoczęcia lektury. I 400 stron później muszę się przyznać nie powinienem był znać strachu.

Książka jest wyborna, a moja percepcja wkładek do niebieskich pancerzy zmieniła się o 180 stopni. Ultramarinsi pokazani w tej książce są postaciami wielowymiarowymi i choć może nie przeżywają największych dylematów to i tak człowiek z zainteresowaniem śledzi ich losy. Bardzo mi się spodobały detale dotyczące doktryny bojowej i sposobu walki zakonu. I takie małe smaczki im towarzyszące a których mimo wszystko wolałbym nie spoilerować.

W telegraficznym skrócie to książka koncentruje się na opisie wjazdu World Bearesów na dominium Ultramrinsów. Konflikt jest pokazany z na wielu płaszczyznach i z wielu perspektyw. Mamy zatem walki na powierzchni planety, w kosmosie a nawet informatyczne. Dzięki temu czytelnik otrzymuje kompletna i co najważniejsze spójną wizję wydarzeń które były kluczowe dla historii XIII zakonu.

Word Bearesów którzy są głównymi i jedynymi złymi w tej książce poza początkowymi wydarzeniami oglądamy głównie, że tak to określę "przez celownik". Zatem jeśli ktoś, jako ich fan, liczył na to że dostanie masę detalu i innej wiedzy tajemnej o swoich ulubieńcach to będzie patrzył z zazdrością na kolegów całych na niebiesko. Nie zmienia o jednak faktu, że i tak pewnie z zainteresowaniem przeczyta tą książkę.

Jednak by ta laurka zyskała na wiarygodności to muszę przyznać, że "Know no fear" ma swoje słabsze momenty gdzie dążenie do wizji apokaliptycznych mocno się kłóci z jakimkolwiek rozsądkiem. Można też się przyczepić trochę do niektórych rozwiązań fabularnych i narracyjnych. Np. jeden z głównych bohaterów znika nam z pola widzenia na około sto stron co trochę konfunduje choć pewnie w oryginalnym zamierzeniu miało pomóc w budowaniu suspensu.

Jednak te drobne wady nie zmieniają ogólnej oceny - Dan Abnett dał radę. Znowu. I naprawdę wato przeczytać tą książkę niezależnie jak się postrzega Ultrasów. A jeśli ktoś jest fanem Herezji to dostaję kolejną pozycje z kategorii "must read"